تعداد سحابی‌ها به شکل چشمگیری به لطف تلاش‌های ویلیام هرشل و خواهرش کارولین هرشل افزایش یافتند. کاتالوگ هزارتایی آن‌ها با عنوان سحابی‌های جدید و خوشه‌های ستاره‌ای در سال ۱۷۸۶ منتشر شد. دومین کاتالوگ هزارتایی هم در سال ۱۷۸۹ و سومین کاتالوگ با رقم ۵۱۰ سحابی در سال ۱۸۰۲ منتشر شدند. ویلیام هرشل در طول پژوهش‌های خود باور داشت این سحابی‌ها در واقع خوشه‌های حل‌نشده‌ی ستاره‌ای هستند. بااین‌حال در سال ۱۷۹۰ ستاره‌ای احاطه شده با یک سحابی را کشف کرد و به این نتیجه رسید که ساختار کشف‌شده غبار واقعی بوده، نه صرفاً یک ستاره‌ی دوردست.
ویلیام هاگینز در سال ۱۸۶۴ به بررسی طیفی ۷۰ سحابی پرداخت. او متوجه شد یک سوم از سحابی‌ها دارای طیف انتشاری از یک گاز هستند. بقیه طیف‌های پیوسته‌ای را نشان داند و تصور می‌شد از جرم ستاره‌ها تشکیل شده‌اند. سومین دسته در سال ۱۹۱۲ توسط وستو سیلفر منتشر شد.
در سال ۱۹۲۳ و به دنبال بحث‌ها مشخص شد که بسیاری از سحابی‌ها در واقع کهکشان‌های دورتر از راه شیری هستند. سیلفر و هابل به جمع‌آوری طیف‌های سحابی‌های مختلف ادامه دادند و ۲۹ سحابی با طیف انتشاری و ۳۳ سحابی با طیف نور ستاره‌ای را کشف کردند.
سحابی‌های معروف
بی‌شمار سحابی زیبا و البته شناخته‌شده در جهان وجود دارند. در این بخش فهرستی کوتاه از سحابی‌های معروف را معرفی می‌کنیم که سوژه‌های تلسکوپ‌های عظیمی مثل تلسکوپ فضایی هابل و جیمز وب بوده‌اند.
Source link
