نه تهران‌نشینان این‌گونه متبختر، خودپسندند و نه هنرمندانش چنین یاوه‌گو

به گزارش جی مگ صرف نظر از کپی بودن برنامه «عصر جدید» از نمونه‌های خارجی‌ این گونه برنامه‌های استعدادیابی، شاید در نگاه اول این موضوع مشخص می‌شود که بیشترین میزان تاثیرگذاری این برنامه نه هنگام پخش آن از تلویزیون، بلکه در انعکاس بخش‌هایی از ان در فضای مجازی است!
در کنار بسیاری از حاشیه‌های ریزودرشت عصرجدید با اجرای احسان علیخانی، از جدیدترین این حاشیه‌ها در هفته‌های گذشته، واکنش‌ به حضور یکی از هموطنان‌مان در این برنامه است که آهنگی را اجرا کرد.
پرسش از کار و فعالیت این شرکت‌کننده در برنامه و خنده‌های داوران[؟!] پس از شنیدن پاسخ او و نوع فعالیت این جوان از یک طرف و نصیحت‌های تمکین‌مآبانه یکی دیگر از داوران که خطاب به این جوان بیان شد، به نوعی قومیت او را مورد سرزنش قرار داد.
این موارد بهانه‌ای برای واکنش نوشتار سعید مطلبی از سینماگران قدیمی را موجب شد.
این هنرمند پیشکسوت ضمن ارایه نگاهی جامع‌گرایانه، نقدهایی را به برخی از پیش‌فرض‌هایی وارد آورد که توسط داوران برنامه «عصر جدید» عنوان شده بود.
آنچه در پی می‌آید نگاه سعید مطلبی به واقعه‌ای‌ست که هرازگاهی در رسانه‌ای مانند تلویزیون رخ می‌دهد:

***

آقاى عزیز ، نازنین، پهلوان. من شما را نمی‌شناسم اما با افتخار می‌گویم از اینکه هموطن تو هستم بر خود می‌بالم.
اینجا، یعنى درهمین تهرانى که تو از آن گلایه‌مندى هیچ‌کس‌، نه تنها هیچکس‌، هیچ قومیتى را به سخره نمی‌گیرد، بلکه همه ما مرکز‌نشینان، افتخار و امیدمان همین قومیت‌هاى رنگارنگ و مهد تمدن و پیشینه پرافتخار ایران است.
ما نیک می‌دانیم قومیت‌هاى ایران‌، همچون رنگ‌هاى درخشان و نقش‌هاى باشکوه یک قالى ایرانى، همه با هم و در کنار هم، این فرش باشکوه و هزاررنگ را آفریده‌اند که یزدان از گزند روزگار محفوظش دارد.
آنچه در حضور آن هموطن جوان رخ داد‌، نه قاعده که یک استثناء بود؛ شاید خستگى تهیه یک برنامه یا خودنمایى یک داور یا اصرار یک مجرى براى اینکه حال و هوائى به برنامه‌اش بدهد‌، باعث حرف‌ها و حرکاتى شد تا هم شما دل‌آزرده شدید هم ما شرمنده.
باور کنین نه تهران‌نشینان این‌گونه متبخترند و خودپسند و نه هنرمندان اینسان کوته‌بین و یاوه‌گو. شرایطى بوده است اگر همین امروز هم از مسببان آن بپرسید قطعاً در محضر شما و ملت بزرگ ایران شرمنده‌اند.
این اتفاق را موجبى براى تفرقه و دلتنگى نکنید.
و سخن آخر اینکه نازنین، عزیزم ، پسرم؛ ما قومیت‌هاى مختلف داریم که به همه‌شان می‌بالیم، اما فقط یک ملت داریم و آن هم، ملت ایران است.
مباد آن روزى که بدخواهان این سرزمین کهن و پاک و الهى. از سخنان دلاورى چون تو، که قومیت را ملت نامیدى، دستاویزى براى تکه تکه کردن این سرزمین و شقه شقه کردن مردمش بیابند.
ما یک ملتیم. ملت ایران. و پیوند من با تو همین است که هر دو از یک ملتیم. سرفراز بمانى…

سعید مطلبى