کشف موجود باستانی عجیبی که ترکیبی از پرنده و دایناسور است

مؤلفان پژوهش همچنین نشان دادند در طول تکامل دایناسورها به پرندگان، استخوان کف‌پایی اول به دلیل فرآیند انتخاب طبیعی کوتاه‌تر شده است. با رسیدن استخوان به‌اندازه‌ی بهینه که کمتر از یک‌چهارم طول استخوان کف‌پایی دوم است، کارکردهای پیشین آن هم از بین رفتند.

ویژگی منحصربه‌فرد استخوان کف‌پایی بزرگ در کراتوناویس را می‌توان با دایناسور بالائور (Balaur) از اواخر کرتاسه مقایسه کرد که عضو گروهی از گوشتخواران پردار به نام درومیسوروس‌ها است. استخوان شانه‌ی کشیده هم قبلا در پرندگان کرتاسه مثل Yixianornis و Apsaravis دیده شده بود.

به نوشته‌ی مین‌وانگ دیرینه‌شناس و یکی از مؤلفان اصلی پژوهش، استخوان سرشانه‌ی عریض به این گونه اجازه می‌داد بهتر بال‌های خود را بچرخاند و به این ترتیب کمبود دیگر قابلیت‌های پرواز را جبران کند

به باور مؤلفان، ریخت ناهنجار استخوان سرشانه و کف پا در کراتوناویس نشان‌دهنده‌ی انعطاف اسکلتی در این پرندگان آغازین است. ترکیب منحصر‌به‌فرد آناتومی کراتوناویس ژویی می‌تواند نشانه‌ای از چگونگی تغییر و تکامل گونه‌ها باشد.

این پژوهش در مجله‌ی Nature Ecology & Evolution منتشر شده است.